آشنایی با گروه کر 3
آشنايي با گروه كر- بخش ٣
درباره چگونگی آرایش بخش‌های مختلف اعضای گروه کر بر روی صحنه، مکتبهای فکری گوناگونی وجود دارد. در گروه‌های کر سمفونیک، معمول است گروه در پشت ارکستر، مطابق با چیدمان استاندارد گروه سازهای زهی، یعنی از زیرترین تا بم‌ترین صدا و از چپ به راست قرار گیرند. هرچند این چینش به هیچ وجه جهان‌شمول نیست.
در قطعاتی که پیانو ساز همراهی‌کننده است یا آواز آکاپلا، به‌طور معمول مردان در قسمت عقب و زنان جلوی آن‌ها قرار می‌گیرند. البته برخی از رهبران ترجیح می‌دهند باس‌ها پشت سر سوپرانوها قرار گیرند، با این استدلال که صداهای بیرونی باید یکدیگر را تعدیل کنند.
در گروه‌های کر حرفه‌ای‌تر، غالبا تمام گروه‌های صدایی به صورت مختلط قرار می‌گیرند. طرفداران این شیوه، علت استفاده از آن را در این نکته می‌دانند که هر خواننده در گروه می‌تواند آسان‌تر صدای دیگر اعضا را شنیده و صدای خود را با آنان وفق دهد، ولی در این صورت از هر خواننده انتظار می‌رود کمتر به دیگر اعضای بخش خود وابسته باشد. مخالفان این روش اعتقاد دارند با این آرایش تفکیک مکانی هر خط صدا از بین رفته که خود یک ویژگی ارزشمند برای شنوندگان به‌شمار می‌آید. از سوی دیگر این کار باعث حذف رزونانس محلی شده که کاهش حجم مؤثر گروه کر را در پی دارد.
در آثار موسیقایی که دو یا چند گروه کر در آن شرکت دارند، معمولاً اعضای هر گروه کر با یکدیگر هستند، و گاهی به شکلی معنی‌دار از یکدیگر جدا می‌گردند؛ به ویژه در اجراهای موسیقی قرن شانزدهم. برخی از آهنگسازان عقیده دارند که گروه‌های کر حتماً باید از هم تفکیک شوند؛ مانند رکوئیم جنگ اثر: بنجامین بریتن. در این میان، فاصله خوانندگان از یکدیگر نیز مورد توجه بوده‌است. مطالعات صورت‌گرفته در این زمینه نشان داده‌اند نه تنها آرایش حقیقی، بلکه مقدار فضای پهلویی و فراگیر، دریافت صدا را برای آوازخوانان و شنوندگان تحت تأثیر قرار می‌دهد.